Esperanto en Ŝlesvig-Holstinio: Kuko kun ŝtrejzeloj

Mia patrino bakis kukojn je ĉiu semajnfino. Tiam, en la 1950aj kaj 1960aj jaroj, membakita kuko estis malmultekosta bongustaĵo por familio, kiu konsistis el gepatroj kaj ses gefiloj. Ĝi ankaŭ estis komfortaĵo - estante malsata, oni simple iris en la kuirejon kaj detranĉis pecon da kuko. Dum multaj jaroj la semajnfina kuko estis daŭra parto de mia vivo. Iam mi edziĝis. Modernaj geedzoj ne havas tempon nek emon por baki kukon, kaj la tradicia membakita kuko malaperis el mia vivo.

Intertempe mi mem bakas kukon. Malofte, ne tro bone, malmultspece. Volonte. Mi preferas kukon kun ŝtrejzeloj. Ŝtrejzeloj estas similaj al grajnoj el butero, faruno kaj sukero. Atentu, ke kukoj konsistas el pura energio (karbonhidratoj el faruno kaj sukero, grasoj el butero).

La ingrediencoj por la pasto:

500 gramoj da faruno
1/4 litro da lakto
60 gramoj da sukero
1 ovo
50 gramoj da butero
1 peco da feĉo (en Germanio oni vendas ilin po 40-42 gramoj.)
iom da salo
Laŭplaĉe aldonu vanilan sukeron.

La ingrediencoj por la ŝtrejzeloj:

400 gramoj da faruno
250 gramoj da butero
200 gramoj da sukero
iom da salo
Laŭplaĉe aldonu vanilan sukeron.

Preparado de la pasto:

Ĉiuj ingrediencoj havu temperaturon de la ĉambro, ili ne ĵus venu el la malvarmujo. La butero por la pasto kaj por la ŝtrejzeloj estu preskaŭ siropeca. Estu atenta pri puraj manoj, lavu ilin iam kaj tiam.

Grava paŝo je la komenco: Mi kribras la farunon. Tiel aero miksiĝas inter la faruno, el kiu la feĉo-fungoj prenas la oksigenon por produkti gason kaj ŝveligi la paston. Poste mi deprenas du kulerojn da faruno kaj metas ilin kune kun la lakto kaj la erigita feĉo en ujon. Mi forte turnomovas la miksaĵon, ĝis la faruno kaj la feĉo tute solviĝis en la lakto.

La restan farunon kaj la aliajn ingrediencojn (buteron, sukeron, ovon, salon) mi miksas en pelvo kaj verŝas la feĉo-lakton sur tion. Nun mi knedas la tuton. Ĝi ŝanĝiĝas al pasto. Komence ĝi estas iom tro malseka, tial mi aldonas kelkfoje iometon da faruno. Faruno taŭgas ankaŭ por forigi de la manoj la restaĵojn de malseka pasto: Mi prenas farunon kaj movas la manojn, kvazaŭ mi lavus ilin sub akvo. La pasto estas bona, kiam ĝi ne plu algluiĝas al la fingroj, nek deiĝas vezikecaj pastofolioj. Mi kovras la pelvon per tuko. Kutime oni legas, ke oni metu la pelvon en iun varman lokon. Mi uzas artifikon: Mallonge (tri, eble kvin minutojn) mi hejtas la kuirfornon per temperaturo de 50 gradoj (vere »per«, ne »ĝis«). La interno de la forno tiam estas iom pli varma ol homa mano. En la bakujon mi metas la kovritan pelvon por 30 ĝis 60 minutoj. Dum tiu tempo la pasto ŝvelas ĝis la duoblo aŭ eĉ kvaroblo de la origina spaco.

Preparado de streŭseloj:

Mi miksas kaj knedas la substancojn. Post kelkaj minutoj estiĝas dikaj grajnoj. Tiuj estas niaj ŝtrejzeloj. Ili jam estas bongustaj kaj povas atendi ĝis la …

Bakado de la kuko:

Malplenigu la tablon, forprenu ĉiujn tasojn, telerojn, cigaredojn kaj ĉefe la cindrujon. Purigu ĝin. La tablon, ne la cindrujon.

Mi disŝutas iom da faruno sur la tablo. Post kiam ŝvelis la pasto, mi prenas ĝin el la bakujo kaj metas ĝin sur la farun-kovritan parton de la tablo. Mi movas pastorulon sur la pasto tien kaj reen kaj tiel formas tavolon. Tiun mi metas de la tablo, metas ĝin sur la bakpleton kaj per la pastorulo sternas ĝin, ĝis ĝi tute kovras la pleton. Nun venas la kruela parto de la raporto, mi petas, ke infanoj ne plu legu. Vere kruela momento …

Mi prenas manĝoforkon kaj kelkfoje pikas ĝin en la pasto-tavolon. Tra tiuj etaj truoj dum la posta paŝo eliĝas troa gaso, alikaze ĝi formus vezikojn, kaj mi havus ne platan kukon, sed bakitan montetaron.

Denove la pasto moviĝas en la bakujon por iomete ripozi kaj dormi. Post dudek minutoj - aŭ simila daŭro - la pasto ŝvelas ĝis duobla dikeco. Mi prenas la pleton el la bakujo kaj per peniko surŝmiras iom la lakto sur la tuta areo de la pasto. La lakto efikas kiel gluo: Mi sterne disĵetas la ŝtrejzelojn sur la pasto, ili devas tute kovri ĝin, kaj la lakto fiksas ilin.

Je la lasta paŝo la kuko revenas en la bakujon, kie ĝi finpretiĝas per 15-minuta bakado je 175 gradoj. Post tiu kvaronhoro malŝaltu la fornon, sed ne malfermu la klapon de la bakujo! Post kelkaj minutoj mi liberigas la pleton el la bakujo. Mmh, bongusta!

Vi povas preni duonon de la indikitaj amasoj por la ŝtrejzeloj kaj glazuri la kukon per polvosukero. Por fari glazuron, prenu 250 gramojn da polvosukero, aldonu iomete (!) da citronsuko kaj iom da akvo (eble kuleron post kulero). Kirlu ĝin, ĝis vi ricevas blankan, pastecan amason. Verŝu ĝin post la bakado sur la ŝtrejzelojn. Tio estas eĉ pli da sukero …
(Tio estas modifita teksto. En la originala blogero mi uzis la vorton "streŭseloj", kiun mi ŝanĝis al ŝtrejzeloj.)

Kunmetaĵoj:

Montag, 27. Februar 2012

Kuko kun ŝtrejzeloj